KIYIDAN BAKARKEN

Deniz hiç bu kadar durgun olmamıştı
İnce, düz ve kocaman bir çarşaf gibi
Akıntı o kadar isteksiz ki
Kıyıya hiçbir şi(şeyi) getirmiyor
Kumsalın denize en yakın kısmında
En ıslak kumlar
Aynı deniz gibi pürüzsüz
Denize doğru baktığında
Gittikçe büyüyen bir gemi görmek istiyor insan
Fakat görünen o ki
Bu kıyıya dalgalar bile vurmuyor adam gibi
Halbuki deniz çok güzel ve sessiz
Ama insan dalga sesi istiyor bazen
İnatçı dalga sesleri
Sen ıslak kumlara
Kuru bir şeyler yazmak istedikçe
Her defasında silip götüren
İlginç olan bu aslında
Durgun denizler
Dalgın insanlar yaratıyor çoğu zaman
Ya da
Dalgın denizler durgun yapıyor insanı
Deniz kendine gelince
İnsan kendine dönemiyor